Over De Stal
Toen mijn man en ik in 2010 het hof kochten, hebben we afgesproken om het hof nooit als een anonieme verzameling stenen op te vatten. Tien jaar lang koesterden we het verlangen om ons hof op te vatten als het verlengde van wie we zijn en wat we belangrijk vinden.
Ten eerste zouden we de plek met andere mensen delen. Wij willen andere mensen laten mee genieten van die weidse vergezichten boven Wervik, andere mensen het karakter van een hofstee, omringd door landwegen, mee laten beleven.
Ten tweede moest het gebouw ook spreken over ons respect voor materialen en ons aanzien voor de ambachtsman. Niet alleen de oude kasseien aan de inkom, maar ook de koeslieten in de vloer, het hout in het gebinte zijn dragers van een verhaal. In elke onderdeel van De Stal zit onze liefde voor deze plek. Daar wij zelf een bouwbedrijf hebben nam mijn man Nick de taak van het verbouwen op zich en sta ik in voor de uitbating van De Stal.
We heten u van harte welkom, want bovenal is De Stal ontworpen om al zijn gasten welkom te laten voelen en elk evenement te laten slagen.
Melany
Geschiedenis
We hebben onze feestzaal De Stal genoemd, uit eerbetoon aan de familie D’Hallewin en geschiedenis van het pand. Vier generaties lang was dit de boerderij van de familie D’Hallewin.
Om kennis te maken met de eerste D’Hallewin, moeten we terug naar het prille begin van de 20ste eeuw, nog voor de Eerste Wereldoorlog. Daar vinden we Alexander D’Hallewin. We zijn in Wervik en dus teelt Alexander D’Hallewin tabak. Hij heeft ook melkkoeien.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog is de boerderij in handen van Henri D’Hallewin, de tweede generatie. Het oorlogsgeweld jaagt Henri op de vlucht. Hij moet zijn boerderij achterlaten. Vanaf dat het kan, komt Henri terug. Bombardementen hebben zijn boerderij compleet verwoest. Alleen de kapel heeft de storm doorstaan. Henri staat met open mond naar de kapel te kijken. Hij dicht ze bijzondere krachten toe en bouwt een nieuwe boederij vlak tegen de kapel. (Oorspronkelijk stond de boerderij verderop, zo’n 100 meter van de kapel.) Hij rekent er nu op dat in tijden van nood de kapel zijn boerderij zal beschermen. De kapel van de 3 beelden moest hem voor komend onheil behoeden. Officieel is de kapel opgedragen aan Onze Lieve Vrouw van de Vrede, maar, omdat er 3 beelden in de kapel stonden, werd ze in de voksmond algauw De kapel van de 3 beelden gedoopt.
Henri stierf toen zijn zoon Pol 14 jaar was. Pol D’Hallewin was 14 en hij moest de boerderij van zijn vader overnemen. Toen kwam de Tweede Wereldoorlog. Ook Pol vluchtte. Ook hij liet zijn boerderij achter, in de schaduw van De kapel van de 3 beelden.
Als Pol terugkomt, ziet hij dat zijn boerderij overeind bleef. De jaren die volgen, zijn voorspoedige jaren voor Pol en zijn boerderij. Aan de vooravond van zijn pensioen kan hij zijn zoon Dirk een melkveehouderij en 7ha tabaksteelt/ tabaksvelden nalaten.
In 2009 echter overlijdt Dirk D’Hallewin, de vierde generatie. Zijn weduwe beslist om de activiteiten op de boerderij stop te zetten.
In 2010 hebben wij het hof van de familie D’hallewin gekocht. Iedere dag kwam Pol, hoogbejaard inmiddels, de 3 beelden in de kapel groeten. Op een dag zagen we Pol niet meer. De laatste boer D’hallewin was niet meer.
De verbouwingen
Wat ooit de stal was van de landbouwfamilie D’Hallewin is nu onze feestzaal. Om een feestzaal te bouwen op maat van de hedendaagse event organizer, hebben we de oorspronkelijke stal op bepaalde plaatsen uit ekaar gehaald en weer in elkaar gestoken.
Een aantal bakstenen hebben we schoongewreven en weer een plek gegeven in de renovatie. We hebben ook de structuur van de oude stal behouden. De ramen en de deuren van de feestzaal zitten op precies dezelfde plaats.
Als u de feestzaal binnengaat en omhoog kijkt, ziet u het resultaat van bijzonder straf timmerwerk . Omdat het oude dakgebinte niet meer voldeed, heeft een geweldige vakman met oude eik en met oude technieken een nieuw gebinte gemaakt. Bovenop het dakgebinte liggen de oude dakpannen, die eveneens een voor een door onze handen zijn gegaan en een grondige opknapbeurt kregen.
Als u nu naar beneden kijkt, ziet u dat de vloer aan de ingang bestaat uit de oude koeslieten. Voor u hangt een foto die de koeslieten laat zien toen ze nog deel uitmaakten van de oude stal. In de toiletten aan uw linkerzijde geen wastafels, maar een oude voederbak.
Even verderop ziet u de trap, die naar de mezzanine leidt. De trap is gemaakt van onbewerkt staal. De ballustrade en de binnendeuren zijn eveneens van onbewerkt staal. Zo scheppen de elementen eenheid en rust in de ruimte. We kozen voor onbewerkt staal, omdat we onze materialen het liefst tonen als ze zijn, in hun puurste vorm.
In een lege feestzaal vallen de muren op. Ze zijn niet geschilderd, maar gekalijt. Dat is de techniek die ze ook in de stallen toepasten. Door oog te hebben voor de authenticiteit van de ruimte en door de materialen maximaal te recupereren, is De Stal een feestzaal met een eigen verhaal en karakter geworden, precies zoals we het wensten.
